~: ใคร่ครวญ..ด้วยสติ :~

๐ รู้สึกท้อ...หัวใจใช่ไหมเจ้า
อย่าเพิ่งเหงา...เศร้าใจไปเลยหนอ
ทุกข์,ระทม,ขมขื่น นั่งยืนรอ (รอเข้ามาทำให้จิตใจไ่ม่สบาย)
อย่าเพิ่งท้อแท้ใจ...ไม่ไร้ทาง...ฯ

๐ ขอให้คิดพินิจ...ให้ถี่ถ้วน
ทุกกระบวนครวญใคร่...ไม่ลาร้าง
"ทุกปัญหา" มีแก้...แท้ทุกอย่าง
อย่าเลือนลาง "สติ" ให้ตริครวญ...ฯ

๐ เมื่อเจอะเจอ...ปัญหา เข้ามาเร้า
อย่าเพิ่งเอา..."อารมณ์" ทับถมสวน
"ปัญญา" จะ...หดหายไม่ใคร่ครวญ
ทำให้ด่วน..ตัดสิน กินน้ำตา...ฯ

๐ "ทุกทุกคน" ล้วนแล้ว..ไม่แคล้วคลาด
ยังต้องอาจ...เจอะเจอ นะเธอหนา
"อดทนสู้"...อีกหน่อย.."คอยพิจารณา-
ทุกปัญหา"..อย่าท้อ..สู้ต่อไป...ฯ

๐ รู้สึกท้อ...แท้ใจในวันนี้
อย่าเพิ่งหนี..ปัญหา อย่าหวั่นไหว
เข้าจับจุด..หยุดเหตุ..ต้นเหตุใจ
พินิจให้...ถี่ถ้วนกระบวนการณ์...ฯ

๐ หลายคนจบ..แล้วเจ็บ..ให้เหน็บช้ำ
ก็เพราะทำ..โดยขาด "สติหาญ"
จึ่งทำให้...เศร้าตรม..ระทมนาน
"ผู้รู้กาล" เพ่งพินิจ..ด้วยจิตตรอง...ฯ

๐ มาเถิดเจ้า..มาครวญ เข้าดวลสู้
"ด้วยจิตรู้"...ขู่ข่ม อารมณ์จองหอง (จองหอง = ถือดี..)
ที่รุมเร้า เข้าสุม เกินคุ้มครอง
ความผยอง..สูญหาย..มลายเลือน...ฯ...
.
~๐~กลิ่นอาย แห่งความเหงา~๐~

ขอบคุณภาพสวย ๆ จากอินเตอร์เน็ต 

~: เธออยู่ไหน :~

๐ นับวันที่ผันผ่าน
เหมือนสะท้าน "ใจหวั่นไหว"
ฟากฟ้าที่แสนไกล
เธออยู่ไหนนะ "คนดี"...ฯ

๐ ส่งข่าวหน่อยได้ไหม
ว่า "ห่วงใย" ไม่ห่างหนี
ค้นหาไม่เห็นมี
เธอคนดีอยู่ที่ใด...ฯ

๐ พี่ตามถามไปทั่ว
สุดโลกขั้ว "หัวใจไหว"
หนาวสั่นนอนกั้นใจ
"คิดถึง" ไออุ่นเนื้อนวล..

๐ ท้องฟ้าที่ว่ากว้าง
ไ่ม่น่าห่วงสิหันหวน
แต่ "ใจพี่คร่ำครวญ"
มันมากล้วน "ที่ครวญหา"...ฯ

๐ ข้ามภพเพื่อพบพักตร์
มั่นประจักษ์ ใน "รัก" หนา
"เพียงนาง" ไม่ร้างลา
"นวลผกา" ทุกคราคืน...ฯ

๐ "บุญกรรม" อันใดหนอ
สิส่งพอให้พบ "คลื่น-
รัก" เห็นไม่เป็นอื่น
ให้ "ขวัญยื่น" เฝ้ารอ "ใจ"...ฯ...
.
~: กลิ่นอาย แห่งความเหงา :~


ขอบคุณภาพ จากอินเตอร์เน็ต

~: คนที่ยังเฝ้า..รอ :~

๐ เมื่อเดินทางย่างเท้าก้าวจากบ้าน
ไม่รู้นานแค่ไหนจะไปหา
ออกเดินทางร้างไกลใจบอกลา
ทั้งน้ำตา,รินหลั่ง "ยังอาวรณ์"...ฯ

๐ ต้องจากแล้ว "พ่อแม่ที่แก่เฒ่า"
ใครจะเฝ้าหุงหาข้าวปลาป้อน
ใครจะซักเช็ดถูปูที่นอน
ทั้งผ้าผอนหมอนมุ้งยุ้งข้าวนา...ฯ

๐ ไปสู่ฟ้ากว้างใหญ่ที่ไกลโพ้น
พบผู้คนมากมาย "มีหลายหน้า"
ไม่เหมือนยุ้งทุ่งกว้างทางบ้านนา
ที่หันหาพึ่งพิงด้วยจริงใจ...ฯ

๐ เมื่อเดินย่างห่างไกลออกไปแล้ว
ต้องยึดแนวพ่อแม่ที่แก่ให้
"เป็นคนดี" "อดทน" จะพ้นภัย
ท้อเมื่อไรให้เจ้า "จงเฝ้าตรอง"...ฯ

๐ ยังมี "พ่อและแม่" แก่เฝ้าอยู่
"อย่าหดหู่" "ท้อใจ" "ใช้สมอง"
ใคร่ครวญคิด ผิดพลั้ง น้ำตานอง
"ท่านทั้งสอง" "ก็ไม่ร้าง" "ใจห่างลา"...ฯ

๐ ยังเฝ้ารอ...รอรับเจ้ากล้บบ้าน
สู่ถิ่นฐาน...ฐานถิ่นถวิลหา
ด้วยทั้งใจ...ใจชื่นระรื่นมา
สองแขนอ้า...อ้ารับ "ลูกกลับคืน"...ฯ

....
..
.

~: กลิ่นอาย แห่งความเหงา :~

ขอบคุณ ภาพจากอินเตอร์เน็ต ครับ

~: ความหนาวเหน็บ :~

๐ สิ้นเมฆฝน,เลือนลาง,หนาวย่างเหยียบ
เข้ามาเปรียบ,เผยเย็น,เข้าเข็นขู่
ยิ้มเยาะเย้ย,เผยนัย,แฝงไอ "ลู่
ลม" พัดกู่,ให้เจ็บ,หนาวเหน็บทรวง...ฯ


๐ เหมันต์หนอ,ชั่งโหด,พิโรธนัก
เข้ามาทัก,คนใจ,ไร้คู่หวง
ทำไมหนอ,ไม่จู่,คน(มี)คู่ควง
จะมาหน่วง "หัวใจ" ไฉนกัน...ฯ


๐ มันหนาวเหน็บเจ็บอับเกินรับได้
อุ่นไอคลาย,หนาวเนื้อ,ไม่เอื้อฉัน
แล้วจะจู่,โจมจินต์,ให้สิ้นพลัน
เขาจะหยั่น,เจ้าไซร้,ไร้เมตตา...ฯ


๐ ปล่อยฉันเถอะเดียวดายอย่าหมายรู้
ให้ฉันอยู่อ้างว้างเส้นทางล้า
ให้ฉันเปอะ,เลอะไป,กับน้ำตา
อย่านำพา "ความหนาวเหน็บ" "ฉันเจ็บทรวง"...ฯ


~"กลิ่นอาย แห่งความเหงา"~

~: ยังมีฉัน :~

๐ แม้ว่า " หนทางจะยาวไกลสักแค่ไหน"

อย่าเพิ่งท้อแท้ใจในวันนี้
แม้ว่า "จะเจอกับปัญหาเข้ามาโจมตี"
อย่าเพิ่งหลีกหนีกับสิ่งที่พบเจอ...ฯ

๐ แม้ว่า "เหน็ดเหนื่อยหัวใจในบางครั้ง

อย่าเพิ่งสิ้นหวังยังมีฉันอยู่เสมอ

แม้ว่า "อยู่ไกลแสนไกลแต่ก็ยังมีเธอ"

อย่าเพิ่งด่วนสรุปเพ้อว่า "ยังไม่เหลือใคร"...ฯ

~: กลิ่นอาย แห่งความห่วงใย :~