~: คนที่ยังเฝ้า..รอ :~

๐ เมื่อเดินทางย่างเท้าก้าวจากบ้าน
ไม่รู้นานแค่ไหนจะไปหา
ออกเดินทางร้างไกลใจบอกลา
ทั้งน้ำตา,รินหลั่ง "ยังอาวรณ์"...ฯ

๐ ต้องจากแล้ว "พ่อแม่ที่แก่เฒ่า"
ใครจะเฝ้าหุงหาข้าวปลาป้อน
ใครจะซักเช็ดถูปูที่นอน
ทั้งผ้าผอนหมอนมุ้งยุ้งข้าวนา...ฯ

๐ ไปสู่ฟ้ากว้างใหญ่ที่ไกลโพ้น
พบผู้คนมากมาย "มีหลายหน้า"
ไม่เหมือนยุ้งทุ่งกว้างทางบ้านนา
ที่หันหาพึ่งพิงด้วยจริงใจ...ฯ

๐ เมื่อเดินย่างห่างไกลออกไปแล้ว
ต้องยึดแนวพ่อแม่ที่แก่ให้
"เป็นคนดี" "อดทน" จะพ้นภัย
ท้อเมื่อไรให้เจ้า "จงเฝ้าตรอง"...ฯ

๐ ยังมี "พ่อและแม่" แก่เฝ้าอยู่
"อย่าหดหู่" "ท้อใจ" "ใช้สมอง"
ใคร่ครวญคิด ผิดพลั้ง น้ำตานอง
"ท่านทั้งสอง" "ก็ไม่ร้าง" "ใจห่างลา"...ฯ

๐ ยังเฝ้ารอ...รอรับเจ้ากล้บบ้าน
สู่ถิ่นฐาน...ฐานถิ่นถวิลหา
ด้วยทั้งใจ...ใจชื่นระรื่นมา
สองแขนอ้า...อ้ารับ "ลูกกลับคืน"...ฯ

....
..
.

~: กลิ่นอาย แห่งความเหงา :~

ขอบคุณ ภาพจากอินเตอร์เน็ต ครับ