๐ "สายลมหนาว" คราวพัดสบัดร่าง
สัมผัสพราง "ครุ่นคิด" สะกิดถึง
"เนื้อคู่ไคร้" ยามเหงาเศร้าตราตรึง
สุดรำพึงครวญหา "น้ำตาคลอ"...ฯ
๐ เพียงเพราะผ้าหนาห่ม "พอคลุมไหว-
เพียงกาย" ให้,ไออุ่นละมุนหนอ
"แต่ใจสิ" หนาวหม่นคนเคลียคลอ
รู้สึกท้อแท้ใจ "ไม่มีเธอ"...ฯ
๐ ผิงไฟแล้วไม่แคล้วจะแล้วเสร็จ
ก็ยัง "เอ็ด,อึง"จิตให้คิดเพ้อ
ต้องการอุ่น,ไอคุณช้ำ,มาบำเรอ
น้ำตาเออ,ท่วมท้น "หมองหม่นใจ"...ฯ
๐ แสงแดดอ่อนซอนไซตามไยผ้า
ทอแสงมากระทบ,ประสบไหว
ก็อุ่นบ้าง,หนาวบ้าง,คละเคล้าไป
มือซบไหล่,โอบนาง "ไว้ข้างกาย"...ฯ
๐ ได้เพียงโอบ,กอดเงา,เคล้าอากาศ
"เหมือนจะขาด,ใจ" รอน,แตกสลาย
มันเว้งว้างเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
อุ่นไอคลาย,หนาวหมด "รันทดใจ"...ฯ
...
..
.
~"กลิ่นอาย แห่งความเหงา"~
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น